چندي پيش در خبرها خواندم كه مردي ثروتمند در يكي از كشورهاي اروپايي تمام اموال و دارايي و حتي اكثر اثاثيه و وسايل منزلش را به فقرا بخشيده است و جالب تر اينكه بعد از بخشيدن آنها در مصاحبه هايي كه با وي صورت گرفته اظهار نموده كه در حال حاضر احساس راحتي مي كنم و تصور مي كنم بار سنگيني از دوشم برداشته شده و احساس نشاط و شادماني دارم.
شايد در نگاه اول، برخي از افراد تصور كنند كه فرد مذكور عقل خود را از دست داده است كه بعد از بخشيدن اموالش احساس رضايتمندي و شادي و نشاط مي كند ولي با اندكي مطالعه در مسائل روانشناسي و آموزه هاي ديني درمي يابيم كه احساساتش كاملا منطقي است. در مباحث علمي داريم كه اگر چیزی را می خواهی، آن را ببخش. شايد احمقانه به نظر برسد. اما حقیقت این است که برای بیشتر بدست آوردن هر چیز باید بخشی از آن را ببخشیم. کشاورزی که دانه های بیشتر می خواهد باید بخشی از دانه های خود را به زمین ببخشد. وقتی لبخند کسی را می خواهید باید لبخند خود را ارزانی کنید. اگر عشق می خواهید باید عشق بورزید. اگر کمک دیگران را می خواهید باید به آنها کمک کنید. اگر می خواهید مشت بخورید باید به کسی مشت بزنید و اگر می خواهید مردم به شما پول بدهند ، بخشی از پولتان را به دیگران بدهید.
از سوي ديگر چنانچه زندگي ائمه اطهار را مطالعه كنيم به مواردي از اين دست، زياد برخورد مي كنيم به عنوان مثال؛ حضرت امام حسن مجتبي (ع) در طول عمر خود دوبار تمام اموال و دارائي خود را در راه خدا خرج كرد و سه بار ثروت خود را به دو نيم تقسيم نمود. نصف آن را براي خود نگه داشت و نصف ديگر را در راه خدا بخشيد. به غير از موارد فوق آن حضرت گاهي مبالغ قابل توجهي را يك جا به مستمندان مي‌بخشيد، به طوري كه ماية شگفتي واقع مي‌شد. نكتة چنين بخشش‌هاي چشمگيري اين است كه حضرت مجتبي (ع) با اين كار براي هميشه شخص فقير را بي‌نياز مي‌ساخت و او مي‌توانست با اين مبلغ تمام احتياجات خود را برطرف نموده و زندگي آبرومندانه‌اي تشكيل بدهد و احياناً سرمايه‌اي براي خود تهيه نمايد. امام روا نمي‌ديد مبلغ ناچيزي كه خرج يك روز فقير را به سختي تأمين مي‌كند، به وي داده شود و در نتيجه او ناگزير ‌شود براي تأمين روزي، هر روز، دست احتياج به سوي اين و آن دراز كند. در آموزه هاي ديني به اين عمل انفاق گفته مي شود.
انفاق عبارت است از خرج کردن و بخشیدن مال در راه خدا برای کسانی که به آن نیاز دارند. از دقت در آیات قرآنی و روایات اهل بیت علیهم السلام به خوبی این حقیقت معلوم می شود که انفاق یکی از اصول مهمّ تربیتی و نیز سیاست های لازم و بسیار مفید اقتصادی است که علاوه بر کمک به رشد و تعالی معنوی انسان نقش مهمی در جلوگیری از پدیده انباشت سرمایه و به وجود آمدن قشر تنگدست دارد؛ به عبارت دیگر انفاق موجب پر شدن شکاف های اجتماعی ناشی از فقر می شود و به عنوان یک مکانیزم فعّالِ تعدیلِ ثروت از تقسیم شدن افراد جامعه به دو قشر فقیر و سرمایه دار جلوگیری می کند.
 انفاق، مایه حفظ دارایی: برخلاف تصورّ عامّه مردم، انفاق مال در راه انجام کارهای نیک نه تنها سبب از بین رفتن ثروت نمی شود، بلکه علاوه بر کسب فضیلت های معنوی و کمالات انسانی برای فرد انفاق کننده؛ در دنیا نیز سبب حفظ مال و حتی زیادی آن می شود.
علی علیه السلام می فرمایند: "برای خداوند بندگان خوبی هست که خداوند متعال برای منافع دیگر انسان ها، به آنان نعمت هایی ارزانی داشته است تا از این نعمت های به دیگران خیر برسانند. تا زمانی که آنان از این نعمت ها به دیگران بخشش کنند، خداوند آن نعمت ها را در دست آنها باقی می گذارد و چون از انفاق دست بکشند آن اموال را از آنها گرفته، به دیگر افراد می سپارد."
سخاوت داشته باشید: بسیاری از ثروتمندان در بخشیدن ثروت خود به دیگران، سخاوتمند هستند. این کاری است که پیش از ثروتمند شدن شروع کرده و در طول ثروتمند شدن هم بخشنده بوده اند.
_ بسیاری از ثروتمندان حتی برای خود مؤسسه خیریه دارند و درصدی از ثروت خود را صرف امور خیریه می کنند، زیرا باور دارند که هر چه بیشتر ببخشند، بیشتر دریافت می کنند.
_ ثروت خود را احتکار نکنید؛ آن را با دیگران قسمت کنید و چند برابر شدنش را تماشا نمایید.

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا